Terefere kuku strzela baba z łuku

Znam takiego chłopca, który kiedyś pójdzie w świat,a mi będzie bardzo ciężko się z nim rozstać. Ma dopiero 6 lat, ale wiem,że jest jednym z najwspanialszych ludzi jakich poznałam w życiu (mężu, Ty też jesteś bowiem niczego sobie).  Poczucie humoru nie wiem po kim odziedziczył, ale strzela grypsami na prawo i  lewo.

O: Terefere kuku strzela baba z łuku, łap mnie!
Ja: Terefere kuku zaraz odgryzę ci kolano!
O: Haha, moje kolano smakuje jak masło, truskawkowe masło!
O: (po chwili) a co to jest łuk?
Ja: Łuk to bow and arrow. 
O: aaaa dziwne. Bez urazy (dokładnie tak mówi), ale po co baba ma strzelać z łuku?
Ja:  No jak to po co? Żeby ustrzelić dziadka!

Takie oto dialogi toczą się codziennie, nieprzerwanie od świtu do nocy. Dzisiaj machając mi w szkolnych drzwiach powiedział: "dobranoc mamo, przytul się w pracy do poduszki", a gdy pytam co chce na śniadanie z poważną miną mówi. "Buraczki". Co? - pytam. "Buraczki. Autentycznie".

Normalnie nienormalni

Dla niektórych ateistów jestem nawiedzona. Dla niektórych katolików jestem heretykiem, dla niektórych protestantów liberałem. Mam nadzieję, że zawsze tak zostanie. Chcę być nawiedzona, jeśli nawiedzeniem jest wiara w to, że Bóg istnieje a na dodatek można z nim porozmawiać. Chcę być heretykiem, jeśli Bóg jest dla mnie na tyle ważny, by o Nim publicznie mówić i się Go nie wstydzić, chcę być liberałem jeśli to oznacza, że będąc kobietą mogę nie tylko smażyć rybę, ale też ją złowić. Kim więc jestem? Mam nadzieję, że po prostu naśladowcą Chrystusa. 

Przecież to On w swoich czasach był nawiedzonym, heretykiem i liberałem.

Pewien wyjątkowy pastor, ale także nasz przyjaciel, powiedział, że wyszedł na spacer i spotkał Boga dodając, że jest całkiem normalny. Jestem całkiem normalna. Rano smażę naleśniki, w południe robię pomidorówkę i czytam z dzieckiem elememtarz. Wieczorem ganiamy się po mieszkaniu i udajemy z moim synem, że zaatakowały nas średniowieczne smoki. Całkiem normalnie idę do pracy i całkiem normalnie czytam normalne książki. Słucham normalnej muzyki i myję wannę normalną gąbką. I Bóg w tym wszystkim zwyczajnie i całkiem normalnie ma swój udział. Jednak dla wielu jestem nienormalna, bo przecież kto w dzisiejszych czasach wierzy w Boga i się do tego przyznaje?

 Tylko nienormalni.