Święta śniegowe ?

Kiedy byłam mała, pani w przedszkolu co roku opowiadała nam o śniegu. O tym, że płatki przybierają różne kształty, ale zwsze mają sześć identycznych ramion. Słyszałam też o śniegu sypkim i o śniegu puchowym. Jest śnieg, który skrzypie pod butami, ale też taki, który wraz z brudem przykleja się do podeszwy, śnieg prawie roztopiony i śnieg zamarznięty. Dużo już w swoim życiu słyszałam o śniegu, ba! nawet śnieg sam o sobie dużo mówi. Że biały, że skory do zabawy, że piękny.

Nigdy jednak nie słyszałam o nim tego, co usłyszałam dzisiaj. Że niebezpieczny. Że uprzyksza życie. Że po co on w ogóle opuszcza chmury. Biedny śnieg. Mam nadzieję, że ma wysokie poczucie własnej wartości i że nic sobie z takich niemądrych uwag nie robi. Współczesny jezyk nazwałby chyba takich ludzi hejterami. 

Godzina 8:40 Pierwsze cudowne płatki spadły na mój nos. Otwieram buzie w kierunku nieba. Oli też. Mniam. Pyszne.

Godzina 10:00 Śniegu spadło może 3 mm. Pierwszy sms ze szkoły.

"Uprzejmie informujemy, że z powodu opadów śniegu, szkoła będzie zamknięta o godzinie 12.00. Uśmiecham się pod nosem i wracam do pracy"

Wpada Hilary, którą bardzo lubię i gdyby była o 40 lat młodsza na pewno byłaby moją bliską przyjaciółką. A tak jest raczej moją najbardziej ulubioną Angielką w okolicach siedemdziesiątki.

"W Morrisonie zabrakło jajek, ludzie wykupili" ( Morrison to taki nasz REAL). Nie wiem jak to skomentować. 

Godzina 10.30 pada ponownie. Powietrzchnia śnieżnego puchu ma grubość około 5 mm. Drugi sms ze szkoły.

"Jeszcze raz przypominamy, że szkoła  będzie zamknięta o godzinie 12.00, proszę jak najszybciej odebrać dziecko".

Zaraz potem dzwoni Jowita.:

Jowita: Magda, słuchaj jestem w sklepie, ludzie wykupują towar, nie potrzebujesz czegoś, bo wszystko znika.

Ja:  Jak to znika? 

Jowita: No znika, bo chyba święta idą

Ja: Ale jakie święta?

Jowita: No jak to jakie? Święta śniegowe! 

Godzina 11.00 sms nr 3. Śniegu 1 cm.

"Prosimy o natychmiastowe odebranie dziecka ze szkoły. Szkoła będzie nieczynna już za godzinę"

Zastanowiłam sie wtedy, co jeśli ktoś nie może odebrać dziecka. Pracuje w Londynie i nie zdąży dojechać opóźnionym pociągiem na czas, albo pracuje w sądzie i akurat o 12.00 ma rozprawę o przyznanie alimentów albo o napad z bronią w ręku. Odpowiedzi nie znalazłam.

Dawid zamknął biuro, wszyscy ludzie pobiegli do domu, by zabarykadować się przed skutkami śnieżnej inwazji. Odebraliśmy Oliego, wzieliśmy sanki, pobiegliśmy na górkę i huuuraaaaaaaaa ŚNIEG!!!! I choć boli mnie gardło, bo od 3 dni walczę z zapaleniem migdałów, mam dreszcze i generalnie czuję sie do przysłowiowej bani, jutro rano zabieram sanki i idę nacieszyć sie z Olim białym puchem. To śnieżne "szaleństwo" ma trwać  bowiem tylko trzy dni.

P.S Chciałam też zaznaczyć, że reakcje Anglików, choć są dosyć zabawne i dla nas Polaków absurdalne są jednocześnie uzasadnione. W Anglii bowiem nie ma pługów śnieżnych ani piaskarek, więc świat zamiera w bezruchu. Z obawy przed obfitym śniegiem już nawet jeden płatek spadający z nieba sieje panikę. 

Zbieżność nazwisk i imion wcale nie jest przypadkowa, a wydarzenia zdecydowanie oparte są na faktach autentycznych.