Sok z arbuza.

Teraz marzę o jednym. Leżak.  Plaża. Woda. Dużo wody.

Ostatnie dni rozpieściły mnie kompletnie. Słońce i upał. Tak jak lubię. Może to bułgarska krew, a może zwyczajne upodobanie, ale w cieple jest mi najlepiej. Kupłam wczoraj arbuza i razem z synkiem wbiliśmy w niego słomki i wysysaliśmy zmrożony sok. Mmmm...

Pierwszy dzień z dawką słońca:

Widok mężczyzny z wiatrakiem pod pachą jeszcze zanim temperatura dobiegła do 23 stopni. Ubezpieczał się na przyszłość. Nagle więcej wiatraków.  Sprzedaż się rozkręciła i pod wieczór wielu sąsiadów miała już włączone te techniczne cuda. Koleżanka z pracy wzdycha, że to nie do wytrzymania (temp. około 25 stopni) i że umrzemy w biurze z tego gorąca (nie umarliśmy).

Wszystkie dzieci wysmarowane są faktorem powyżej 30, mają czapkę na głowie i siedzą w cieniu. 

Drugi dzień ( wow to juz 2 dni!!).

W końcu znalazłam sandałki! Przekopałam szafę, schowek na dziwne rzeczy i strych i odnalazłam letnie ubrania! Wygniecione, stłamszone w pudłach doczekały się lepszego traktowania. Pralka włączona.

Nauczycielka Oliego przeciera chustką czoło i mówi, że już ma dosyć ( to przecież drugi dzień dopiero!) Oli biega bez skarpet i krzyczy, że zaprzyjaźnił się z mrówkami i że nada im imiona. Niech będzie. Po drodze ratuje życie kolejnemu ślimakowi i układa go na liściu. Ślimaki powinny dać Oliemu jakiś ślimakowy medal. W tym tygodniu uratował przed zgnieceniem około 6 ślimaków. Ślimaki są jednak bardzo angielskie, nie lubią słońca. Wolą deszcz. Zanotowaliśmy znaczny spadek ilości ślimaków odkąd świeci słońce.

Dzień trzeci (to dzisiaj)

Dzisiaj jest pięknie - 28 stopni! Jej, już 3 dni słońca bez ani jednej chmury. Po dwóch miesiącach niemal nieustającego deszczu i szarego nieba czuję, że żyję. Po drodze do pracy spotykam dwójkę bułgarskich dzieci bawiących się w berka. Angielskie dzieci bardzo rzadko bawią się same na dworzu. Oli chce do nich dołączyć, ale musi iść do szkoły.  Znów mówi o ślimakach i jajkach pająka, które wczoraj znalazł w szkolnym parku i które są czerwone (brrr). Dodaje kilka zdań o gąsienicy, która nie przypominała motyla i o koledze, który znalazł samą skorupkę. Bez ślimaka oczywiście.

A jutro... jutro jedziemy nad morze. 

Jak policzę ile mam, to czasem wstyd mi, że tęsknię za tym, czego nie mam.